SANDRA & EDSART, Hoofddorp

Sandra: Het begon allemaal met een brief….Een brief waarin stond dat ik een photoshoot gewonnen had. Nieuwsgierig keek ik op de website van CP PHOTO ART. Vooral was ik benieuwd naar de ervaringen van andere mensen; het is tenslotte niet niks om jezelf zomaar te laten fotograferen…Het leek me mooi om samen met mijn man een photoshoot te doen. Ik activeerde mijn voucher en kreeg al gauw antwoord wanneer we wilden komen. Ondertussen had ik de prachtige foto’s op de website nog beter bekeken en leek het me bijzonder om mijn zwangere buik ook mooi op de foto te krijgen. In overleg met Peter en Christel moest dit geen enkel probleem zijn.

Maar toen ik nog eens verder keek op de website kwam er nog een idee bovendrijven…. Vijf jaar geleden is ons eerste zoontje geboren en tot ons grote verdriet overleden toen hij 3,5 week oud was. Wat zou het mooi zijn als hij op een of andere manier ook op dit portret erbij kon zijn. Op de website bij PORTRET/FAMILIE had ik al een soortgelijk voorbeeld gezien en ik legde dit aan Peter en Christel voor. Dit zou ook moeten kunnen en ik stuurde de foto’s die ik van ons zoontje had door naar Peter. Voor ons (trotse ouders) waren dit uiteraard de mooiste foto’s van ons zoontje, maar volgens Peter waren ze kwalitatief erg slecht en zou het veel moeite kosten om er iets moois van te maken. Ik had er echter alle vertrouwen in dat dit zou gaan lukken!

Edsart: Toen mijn vrouw met het idee van een photoshoot kwam, fronsten mijn wenkbrauwen en had ik de gedachte “moet ik dat wel willen?” Ik besloot om voor mijn vrouw mee te gaan en maar zien wat er ging gebeuren.

Sandra: Daar was dan de dag dat mijn man en ik ons meldden voor de photoshoot. We werden hartelijk welkom geheten door Peter en Christel en onder het genot van een kop koffie werden onze wensen besproken. Een photoshoot van mijn man en mij met mijn zwangere buik. Later zou dan het portret van ons overleden zoontje erbij geplaatst worden.

Met de nodige “regie”-aanwijzingen van Christel werden er een stuk of 70 (!) foto’s van ons gemaakt. Wat bijzonder om te doen, maar ook wel vermoeiend (zeker met een zwangere buik…).

Edsart: Na een paar probeersels besloot Peter om mij achter mijn zwangere vrouw te posteren, mijn handen op haar buik leggend was een teken van bescherming, en gek genoeg voelde ik dit zelf ook zo. Ik raakte in een soort van trance en besefte na afloop dat we iets bijzonders gedaan hadden. Peter en Christel voelden datzelfde, we omhelsden elkaar allemaal.

Sandra: Direct na afloop bekeken we met zijn vieren alle foto’s en werd er een selectie gemaakt. We waren het unaniem eens welke het uiteindelijk zou gaan worden.

Ruime tijd later kregen we bericht dat de foto nu klaar was en dat we hem konden komen bekijken bij Peter en Christel thuis. Inmiddels was ik bevallen van ons tweede zoontje en togen we met zijn drieën naar Badhoevedorp. We waren zeer benieuwd naar het uiteindelijke eindresultaat. Daar op een groot scherm zagen we voor het eerst de foto met daarin het portret van ons overleden zoontje. Daar werden we toch wel even stil van….

Wat was het mooi geworden…Eindelijk een COMPLEET familieportret. Ook nu hebben we in overleg besloten welk formaat de foto moest worden. En nu hangt de foto thuis aan de muur; een prachtig kunstwerk waar we met veel plezier naar kijken!

Sandra , Edsart, Gerardje* en Tobias / Hoofddorp / november 2016